Paul en Martine van ‘t Jagershof sluit zijn deuren na 34-jaren in dienst van de klant

Het populair café-restaurant 't Jagershof sluit na 34 jaar de deuren, overnemer gezocht: “Tijd om op adem te komen” Paul Elewaut (63) en Martina Blondeel (62) van het café-restaurant 't Jagershof hangen hun kokskostuum en pollepel na 34 jaar aan de haak.

Met de jaarwisseling kwam er een einde aan 34 jaar restaurant ’t Jagershof. De pensioengerechte leeftijd, het corona verhaal en het moeilijk vinden van personeel waren de drie puzzelstukken die de beslissing van Paul en Martine definitief maakten.

Chef Paul was in zijn ganse carrière kok in hart en nieren. Voor het echtpaar naar Woumen kwam was Paul uitbater van het bekende restaurant Den Tijl in Ruddervoorde. De laatste twee jaar werkte Martine samen met de chef in de bloeiende zaak. Men vroeg de eigenaar om de zaak te kopen maar dat ging niet door en dus besloot het tweetal om een nieuwe zaak te starten op een andere locatie. Een vrijgekomen restaurant vinden is echter niet gemakkelijk tot Martine haar schoonzus vertelde dat er in Woumen een café met feestzaal over te nemen was. Na even de markt te hebben afgetast, besloot men ’t Jagershof te kopen en te renoveren. In 1988 werd met man en macht gewerkt om het café eigenlijk om te vormen tot café en restaurant waar men mensen een dagschotel zou kunnen aanbieden.
In augustus van hetzelfde jaar was de zaak klaar en kon er gedacht worden aan een feestelijke opening. September 1988 was voor Woumen een heel bijzondere maand, de tweede zondag was er opendeurdag in de volledig vernieuwde Sint-Andreaskerk (drie jaar eerder door brand verwoest n.v.d.r.), de derde zondag werd de kerk plechtig ingewijd en met Woumen kermis openden Paul en Martine de zaak. Woumen was terug een café maar vooral een eerste restaurant rijker. Bij de opening kon men over de koppen lopen: trouwe klanten van Ruddervoorde kwamen even kijken en Woumenaars piepten even binnen in het restaurant van de Blankaartgemeente. Eén week later stond er voor Paul en Martine nog iets nieuws op het programma: de eerste begrafenis in de feestzaal, voor hen iets helemaal nieuw maar in de volgende jaren een vaste activiteit.

Wat waren jouw specialiteiten in de zaak?
Martine valt met de deur in huis ‘Enkel verse producten gebruikten we in het restaurant. Nooit diepvries materiaal en dat maakt het eten o zo lekker.’ Paul vult aan ‘ Ik wilde gewone gerechten met een bijzonder toetje aanbieden aan de klanten. Geen overdreven schilderijen maar degelijke dagelijkse kost met een streepje van de chef’
Het waren vooral de palingen die door de klanten gegeerd werden. Het overheerlijkste vonden de klanten paling in looksaus. Velen kwamen van heinde en ver om gerechten te kiezen met lekkere, verse looksaus. Kikkerbilletjes, scampi’s waren dan ook naast paling uitverkoren maaltijden voor heel wat eters. Heel wat mensen die ooit eens van dat lekkers geproefd hadden bij Paul kwamen later terug daar ze nergens anders die gerechten zo heerlijk kregen voorgeschoteld. Van Rekkem tot Doornik, van Blankenberge tot Torhout werd er reclame gemaakt voor de heerlijke keuken.
In de winter was het gezellig in het kleine restaurant of in de grote feestzaal maar ’s zomers kon het prachtige buitenterras –met de schitterend verzorgde bloemen door de gastvrouw met liefde verzorgd- iedereen bekoren. Daar kon men dan terug genieten van nog een talent van Paul bij het smullen van een heerlijk coupe zelfgemaakt ijs of een net geslagen sabayon.

En wat gaan jullie nu doen?
Eerst en vooral opruimen, sorteren wat blijft en verdwijnt, even op adem komen en genieten van vrije dagen die we in al die jaren nooit hadden. We blijven in ieder geval in dit prachtige dorp wonen. Hopelijk kunnen we de zaak snel overlaten zodat het dorp en de passanten terug kunnen genieten van een lekkere maaltijd in de Blankaartgemeente. We zien wel …
Maar chef Paul zal vooral nu wat meer tijd kunnen steken in duikclub Okeanos waar hij reeds zolang lid van is. Een hobby die Paul de nodige rust bezorgde tussen het vele kokkerellen door. Als instructeur kan hij nu meer aandacht hebben voor de opleiding van jonge, enthousiaste duikers, … kan hij een handje helpen met de papierwinkel en wie weet misschien ook even in de potjes roeren voor de leden van de club.

Paul en Martine mogen we jullie danken voor die vele smakelijke momenten die de bezoekers hier meemaakten hetzij privé hetzij met verenigingen.

Veel succes en nog vele mooie jaren!