Op donderdag 15 augustus, het hoogfeest
van de Tenhemelopneming van Maria, om 10.30 u. zal priester Bart afscheid nemen
van de gelovigen van de Pastorale éénheid Sint-Pieter Groot-Diksmuide. Dit zal
gebeuren tijdens een eucharistieviering in de Sint-Niklaaskerk van Diksmuide.
Maar op zondag 4 augustus droeg hij voor de laatste keer de mis op in de
Sint-Andreaskerk van Woumen. En ook dit wou men niet ongemerkt laten
voorbijgaan.
Het was een
mooie viering waarin we verbonden werden door de aanwezigheid van onze pastoor.
Dankbaar om 15 jaar dat priester Bart voorging in de Eucharistie. Pastoraal medewerkster
Hilda Defossez gaf op het einde een mooie afscheidstoespraak. Na het overhandigen van het
cadeau bedankte priester Bart alle aanwezigen voor de vele mooie momenten
op de parochie. Waarna er luid applaus volgde. Na
de zegening werden de aanwezigen
uitgenodigd om nog een laatste maal na te praten achteraan in de kerk bij een
glaasje en een hapje. Bedankt priester Bart, dat wij het voorrecht hadden je te leren kennen en je eenvoud en charisma te mogen ervaren al die jaren... voor zoveel en alles wat jij voor ons gedaan hebt, allicht en zeker meer dan wij kunnen vermoeden. Het ga je goed in de parochies Wingene Sint-Amandus, Wingene Sint-Georgius (Wildenburg) en Wingene Sint-Jan-Baptist.
>>> Meer foto's (klik hier)
Homilie 18de zondag d/h
jaar C door
Broeders en zusters,
Als het vakantie is en het is warm
weer dan spelen de kinderen buiten. Dat deden wij toch als we klein waren …
Bijvoorbeeld luchtbellen blazen. Heb je dit ook nog gedaan? Luchtbellen blazen
en dan kijken naar de glinstering ervan en een mooie kleurenprisma zien, en
ineens spat zij open en is het gedaan … niets meer. Dit is een onschuldig
tijdverdrijf van kinderen. Maar iets anders is het als ons leven een luchtbel
zou worden. Daarvoor waarschuwen ons vandaag de Bijbellezingen. “Ijdelheid der
ijdelheden”, zegt Prediker, als mensen zich lange tijd afsloven en inspannen om
veel te verdienen, maar bedrogen uitkomen. Ineens overkomt hen iets en mogen ze
alles afdragen aan wie er niets voor deed. Of “dwaas” zegt Jezus als je enkel
leeft om een grote rijkdom te verzamelen. Misschien ben je pas op rust gegaan
en men komt al je leven opeisen.
In de vakantie spelen niet alleen de
kinderen, ook de grote mensen genieten van een welverdiende rustperiode. “We
hebben heel het jaar veel moeten werken, we gaan het er nu eens goed van nemen”
zegt men dan wel eens. Men gaat op reis om te genieten van natuur en
cultuur. Men doet zich tegoed aan
lekkere maaltijden. Anderen blijven liever thuis en willen met de opbrengst van
hun werk iets kopen waar ze intens naar verlangen: een eigen huis of
verbouwingen in huis, een auto of iets voor de hobby. Ook daar kan een mens van
genieten. En gelijk hebben ze. Een mens moet ook eens kunnen genieten en tot
rust komen. Anders houdt een mens zijn werk niet vol. Maar de vraag is:
waarvoor werken wij eigenlijk? Is dat enkel om er nadien van te genieten? Wordt
genot en materiële rijkdom verwerven een doel op zich? Of zijn er ook nog
andere motivaties waarvoor wij ons inzetten?
Broeders en zusters,
Natuurlijk moeten wij werken om den
brode. Niemand zal dit betwisten en ook Jezus niet.
Maar hoe groot willen we ons brood
hebben? En er zijn nog mensen die brood nodig hebben, misschien mensen die niet
voor hun eigen brood kunnen zorgen. Zijn we bereid te delen?
Of een mens kan zodanig opgaan in zijn
werk, dat dit ten koste gaat van andere dingen die ook belangrijk zijn in het
leven, ja, zelfs belangrijker zijn. Het vele werk en het mooie geld dat daarmee
wordt verdiend, zet bijvoorbeeld niet zelden het gezin onder druk: de relatie
met man of vrouw, de relatie met de kinderen. En mensen hebben er nadien soms
spijt van … als het te laat is. Ook andere relaties komen soms onder druk te
staan.
En kunnen we ook nog iets gratis
doen … ons inzetten voor vrijwilligerswerk? De vrijwilligers zijn zo kostbaar.
Ze maken een samenleving zoveel menselijker!
Natuurlijk moeten wij werken om den
brode. En natuurlijk mogen we genieten na het werk. Maar laten we ook werken om
dingen die blijvend zijn. Laten we niet alleen werken voor onszelf alleen, maar
ook ten dienste van anderen. Iets doen voor een ander, je wordt er misschien
wat armer door, maar rijker in de ogen van God. En wie wat armer is, leert des
te meer vertrouwen op anderen en op God. Zo’n vertrouwen zal niet worden
beschaamd. “Zalig de armen van geest”, zegt Jezus, “aan hen behoort het Rijk
der hemelen.”
We zullen niets kunnen meenemen als
we doodgaan. Dat weet iedereen. Maar wat we hebben prijsgegeven uit liefde voor
een ander, is het enige dat we wel zullen kunnen meenemen. Ons tweede leven
hangt er dus van af. Daarvoor moet je wel geloven in een tweede leven en niet
redeneren: “Een mens leeft maar één keer”.
Als we hier samenzijn voor het
vieren van de eucharistie gedenken we Jezus’ sterven en verrijzen. Dat Hij zijn
hele leven heeft gegeven om de mensen van dienst te zijn. God heeft Hem echter
doen verrijzen en ons de Heilige Geest geschonken, kracht om in zijn voetsporen
te treden. Laten we het telkens weer proberen. Zo zal ons leven geen luchtbel
zijn.
Film
Afscheidstoespraak Hilda Defossez - afscheidsviering priester
Bart Malfait
Als men een dankwoord
uitspreekt voor iemand dan volgt daar nogal dikwijls een cadeau op. Die is meestal dan ook nog goed verpakt en de
mensen die het meemaken vragen zich dan af “ wat zou daarin zitten”. Ik ga dit keer helemaal omgekeerd te werk.
Kijk, priester Bart,
dit is een deel van onze cadeau: een foto van onze kerk. Een kerk blijft toch nog altijd HET referentiepunt
van een parochiegemeenschap. Als men jou
nu aanspreekt over jouw benoeming in Wingene, dan is het eerste wat jij toont
op je smartphone: een foto van de kerk van Wingene. Omdat je Woumen nooit van
je leven meer zou vergeten: een foto dus van de kerk.
Een grotere foto
evenwel vertelt meer over de 15 jaar die je hier verbleef.
Rechtsonder staat de
pastorie, jouw huis. Een mooi groot huis
waar je heel veel plaats had; We waren
er vaak welkom voor vergaderingen oa. met de buurtwerkers, met de catechisten,
met de mensen die tijdens de week eucharistie vierden met jou, met de mensen
die voor de jaarplanning in jouw circuit zorgden enzomeer. De grote tafel in je
living kwam goed van pas, ook om individuele mensen te ontvangen.
Daarnaast een foto van
jouw werkkamer, jouw bureau met uitzicht op de tuin. Hier zwoegde je vele uren aan alle soorten
documenten en administratiepapieren die parochiewerk meebrengen en waarvan wij
als gewone leek geen idee hebben. Hier
ook maakt je talrijke homilies voor gewone zondagen, voor blijde dagen, voor
droevige dagen.
Onderaan links is de
foto van het achterdeurtje van de kerk.
Langs deze deur kwam je ontelbare keren de kerk binnen, niet langs de
grote inkom. Veelal ook meerdere keren
per dag, dikwijls recht naar de sacristie.
Links boven nog eens
een foto van de kerk met het H. Hartbeeld op het plein vooraan en de grootste
foto is dan de kerk als je ze binnenkomt
langs de glazen deur van de week-kapel;
Hier heb je ons voorgeleefd en doorleefd wat liturgie is. Liturgie was duidelijk jouw dada en jouw
visie verdedigde je altijd met veel overtuiging. Hier heb je ons getoond dat de weg naar God
verloopt in kalmte en rust zoals jij altijd een eucharistieviering opdroeg en de
weg naar God verloopt ook in stilte. Ik
denk dan aan de minuut stilte na de communie.
Wij zijn dit al gewoon maar als mensen van buitenaf naar de mis komen
dan durven ze al eens vragen: en waarom doet hij nu niet voort? Op deze plaats, in onze kerk, lag de kern van
jouw bestaan, van jouw roeping: dit is het huis van God, dit is de woning van de
Heer in Woumen.
Wat er niet opstaat op
de foto, dat zijn wij allemaal, dat zijn de mensen van Woumen. Soms was de relatie niet een van rozengeur en
maneschijn, van suiker en zeem, maar weet je, in een “goe menage” is dat ook
zo. In elk geval we zijn je heel dankbaar voor 15 jaar dienstbaarheid, voor wie
je was voor zovele mensen hier; we zijn je dankbaar omdat je onze wegwijzer was
in ons geloof, onze wegwijzer naar God.
Een foto van applaudiserende Woumenaars staat er dus niet op. Je krijgt het applaus live!
We hopen dat je met
vreugde zal terugdenken aan Woumen, dat je Woumen in je hart draagt en we
wensen je vele mooie jaren in Wingene.
Film
Film
>>> Meer foto's (klik hier)
Redactie, foto’s, film:
Bertrand Vande Ginste – www.woumen.eu
