Patrick en Anja van de bekende bakkerij ‘Ons Dorp’ gaan nieuwe uitdaging aan!

In het idyllische Blankaartdorpje Woumen is na 34 jaar een tijdperk tot een einde gekomen. Patrick Declerck (62) en Anja Van Nuffel (55) hebben hun laatste broodje gebakken in de welbekende dorpsbakkerij. De sluiting van deze bekende bakkerij heeft niet alleen lokale impact, maar ook klanten uit naburige steden zoals Diksmuide, Roeselare, Ieper, en Gistel rouwen om het verlies van hun geliefde bakkerij.
De dorpsbakkerij stond bekend om zijn ambachtelijke aanpak en heerlijke lekkernijen. Klanten kwamen niet alleen voor het smaakvolle brood, maar ook voor de onweerstaanbare taarten die bakker Patrick samen met zijn hulp David Royer creëerde. De geur van versgebakken brood en de veelbelovende aanblik van kleurrijke taarten trokken mensen van heinde en verre aan.
Charlot Vanden Steen en talloze andere meisjes waren onmisbaar in het team. Zij speelden een essentiële rol in het bezorgen van de heerlijke lekkernijen aan de trouwe klanten. Met hun vriendelijke glimlach en snelle service droegen ze bij aan de warme en gastvrije sfeer van de dorpsbakkerij.

Foto: warme bakker Patrick en Anja bij de laatste broodjes

De sluiting van de bakkerij laat een leegte achter in de harten van de gemeenschap. Dorpsbewoners herinneren zich nostalgisch de ochtenden waarin ze genoten van vers brood en de gezelligheid in de bakkerij. Het was niet zomaar een winkel; het was een ontmoetingsplaats waar mensen samenkwamen om te genieten van ambachtelijke lekkernijen en elkaars gezelschap.
Terwijl Woumen zich aanpast aan het gemis van hun geliefde bakkerij, blijft de herinnering aan de smaakvolle creaties van Patrick Declerck en zijn team levendig in de harten van degenen die er de afgelopen decennia van hebben genoten. De sluiting markeert het einde van een tijdperk, maar de erfenis van de dorpsbakkerij zal voortleven in de verhalen en herinneringen van de lokale gemeenschap.
 
Een warm welkom in B&B Madam Jeanette… een oase van gastvrijheid in Kemmel!
In het schilderachtige Kemmel opent halverwege juni een nieuwe oase van gastvrijheid haar deuren - B&B Madam Jeanett(*)e. Deze betoverende bed & breakfast belooft niet alleen een comfortabel verblijf, maar ook een unieke ervaring doordrenkt met persoonlijke zorg en culinaire verwennerij. De naam is een eerbetoon aan de moeder van de eigenaar, Patrick, die helaas veel te vroeg is overleden.

Patrick, wiens culinaire vaardigheden als een lopend vuurtje bekend staan in de regio, zal persoonlijk verantwoordelijk zijn voor de creatie van heerlijke broodjes die de gasten elke ochtend zullen verwennen. Met een rijkdom aan ervaring en liefde voor het vak, belooft hij smaken die de zintuigen prikkelen en het ontbijt tot een onvergetelijke ervaring maken.
De B&B Madam Jeanette streeft ernaar om meer te zijn dan alleen een plek om te overnachten; het is een thuis weg van huis waar gasten zich meteen welkom voelen. De kamers zijn smaakvol ingericht met een mix van modern comfort en een vleugje nostalgie. De persoonlijke touch komt ook tot uiting in de warme gastvrijheid die Patrick en het team bieden, waardoor gasten zich meteen op hun gemak voelen.
Het idee achter B&B Madam Jeanette is niet alleen om een accommodatie te bieden, maar om een gemeenschap te creëren waar gasten zich kunnen onderdompelen in de lokale cultuur en de warmte van de gastheren. Kemmel, met zijn rijke geschiedenis en adembenemende natuur, biedt de perfecte setting voor zo'n onvergetelijk verblijf.
De opening van B&B Madam Jeanette markeert niet alleen het begin van een nieuw hoofdstuk voor Patrick & Anja, maar ook een belofte om de traditie van gastvrijheid en culinaire verwennerij hoog te houden. Voor meer informatie en boekingen kunnen geïnteresseerden terecht op de officiële website van B&B Madam Jeanette.

Het Laatste Broodje in Woumen's iconische Dorpsbakkerij
Interview met Patrick en Anja
 
Hoe het allemaal begon…
‘Ik leerde de bakkersstiel op vele plaatsen.  Ik liep school in Ter Groene Poorte in Brugge en ging dan op leercontract toen ik 13 à 14 jaar was in bakkerij De Kraaie bij mijn nonkel.  In die tijd was men niet streng over de leeftijd om te starten met een leercontract.  De vader van Anja werkte er ook in als bakker. Enkele tijd later begon hij een zelfstandige zaak en ik trok met hem mee. En ja van het één kwam het ander’. ‘Op nieuwjaarsdag kreeg ik een boeketje rozen,’ vult Anja met pinkelende oogjes aan, ‘en ’t was meteen dus koekenbak om in het bakkerstermen te zeggen.’

Hoe zijn jullie uiteindelijk in Woumen beland?
Heel toevallig.  We hadden nog nooit van Woumen gehoord, zelfs Diksmuide was totaal onbekend behalve een verre herinnering aan een schoolreis.  In een plaatselijk krantje in Aartrijke  ’t Bazuintje’ lazen we een advertentie over een bakkerij die te koop stond.  We gingen een kijkje nemen, bespraken alles met Gilbert en Martha -2 mensen met het hart op de juiste plaats- en de deal was gesloten.
In de oude bakkerij Timperman bleven we 9 jaar werken.  Het was aanpassen, we hadden plaats te kort om al het lekkers uit te stallen.  Toevallig kwam het huis naast onze bakkerij –café De Tramstatie’ nvdr- te koop.  We dienden niet lang na te denken.  Plannen maken, alles op een rijtje zetten, …  We bleven wonen in het huis van bakker Timper zoals hij in de volksmond genoemd werd. Een nieuwe moderne bakkerij zou de Blankaartgemeente rijk zijn en het grote voordeel was dat er achter de zaak ook een grote parking was.  Een geschenk voor de vele klanten.

Zijn er herinneringen die je voor altijd zult meenemen?
Bijzonder leuk waren de momenten dat de kleuters en de leerlingen van de vrije basisschool de bakkerij kwamen verkennen.  Ze mochten dan het deeg kneden, koekjes bakken en zo fier als een pauw hun creaties meenemen naar huis om ma en pa te verwennen.
De gezellige drukte van de feestdagen waar men in rijen stond aan te schuiven om al die heerlijke broden en taarten op te halen, de buren die een babbeltje deden, mensen die in het voorbij wandelen zwaaiend ons begroeten in de winkel, …  Zaken die in ons hart bewaard blijven, … vertelde Anja met een warm hart.
In de eerste jaren dat Patrick en Anja werkzaam waren in Woumen hadden ze het niet makkelijk daar de beide ouders van Patrick in korte tijd gestorven zijn.  Maar de tegenslag bleef niet duren in de volgende jaren zagen er drie kinderen het levenslicht: Jim, Pablo en Melanie.  De 5 kleinkinderen maakten het geluk volledig.  ‘Een lekje pudding links, een chocolaatje rechts, een koekje  bij het afscheid waren voor Anja en Patrick topmomenten. ‘Opi bakt de beste taartjes,’ zeiden de lachende gezichtjes dan in koor. 

En wat nu?

‘We blijven nog eventjes brood bakken om de broodautomaat te vullen en zo de mensen te bedienen.  Binnenkort zien we dan wel hoe het verder gaat.  Maar één ding is zeker half juni openen we met trots onze B&B madam Jeanette in Kemmel (*) (de naam is een verwijzing naar de moeder van Patrick die veel te vroeg gestorven is).Zo blijven we nog een beetje onder de mensen, kunnen we de klanten nog verder soigneren met heerlijke broodjes van Patricks hand, … Eigenlijk blijven we doen wat altijd graag deden, besluit Anja.
‘Op dit moment is er nog geen overnemer maar we hopen uit de grond van ons hart dat die er snel komt en Ons Dorp zo verder kan blijven bestaan,’ besluit Patrick voldaan en toch met een tikkeltje weemoed.
 
(*) Opmerking: B&B madam Jeanette in Kemmel >>> info, exacte openingstijden, tarieven en eventuele speciale aanbiedingen op de officiële website van B&B Madam Jeanette zullen later volgen!
 
Het gaat jullie goed en veel succes met de nieuwe uitdaging!
 

Driekoningen schenken 360 euro aan school in Burkina

 

Op driekoningendag trokken meer dan 20 koningen op pad om alle Woumenaars een geschenk aan te bieden.  ‘Naast de koekjes en het snoep mochten de Balthazars, Melchiors en Gaspars ook € 360 in ontvangst nemen,’ vertelde secretaris van de Gezinsbond Kristel Sucat-Voet.  Dit bedrag wordt integraal geschonken aan Johan Lannoye en Ann Defruit, twee Woumenaars, die daarmee een school in Burkina Faso steunen. Zij stonden beide aan de wieg van het project vzw Sabou in Burkina Faso. Een project waarbij men in dat kleine dorp met Vlaamse middelen een kleuter- en lagere school bouwde.  De school werd bij het bedrijf Vandezande op het industrieterrein in Diksmuide in elkaar gestoken, gedemonteerd, verscheept naar Burkina en dan met een groot aantal vrijwilligers uit België op zijn definitieve plaats neergepoot.  De Gezinsbond afdeling Woumen was heel blij dat deze namiddag terug een succes werd voor de bewoners van het dorp, de kinderen en de mensen in Sabou.

Een dikke proficiat aan het voltallige team voor deze prachtige realisatie!

Net nu: voorstelling van streekroman ‘IJzervloed’

Fotoalbum (klik hier)

Onder grote belangstelling stelde auteur Jan Huyghe zondag in het  O.C. Walnes Woumen zijn streekroman 'Ijzervloed' voor. Manu Mackelberg, Coördinator Bewonersplatform verwelkomende Jurgen Vanlerberghe, Gedeputeerde W-Vl - Lies Laridon, Burgemeester Diksmuide - Christof Dejaegher, Burgemeester Poperinge - Katleen Winne, schepen van cultuur - Martin Obin, schepen - Greet Dever, schepen en Guido Vandenbroucke, conservator van De Blankaart. 

Toespraak door MANU MACKELBERG, Coördinator Bewonersplatform. 

  

Toespraak door KATLEEN WINNE, schepen van cultuur en erfgoed. 

 

Na de speech van Katleen Winne, schepen van cultuur modereerde Stefaan Kempynck de boekvoorstelling met auteur Jan Huyghe en het hoofdpersonage landbouwer Geert Leeman.  

Boekvoorstelling, ‘DE IJZERVLOED’ – Westhoek, kerstnacht 1993 – streekroman van JAN HUYGHE - moderator, Stefaan Kempynck. 

WATERSNOODRAMP kerstmis 1993 – MERKEM – WOUMEN geschetst door landbouwer 

GEERT LEEMAN.

  

Auteur Jan Huyghe leest voor uit het boek... DECEMBER 1872...

 

Auteur Jan Huyghe leest voor uit het boek... EVACUATIE KERSTNACHT 1993

 

Auteur Jan Huyghe leest voor uit het boek... DE BIJZONDERE, AANGRIJPENDE SPEECH VAN TOEN… DOOR LANDBOUWER, GEERT LEEMAN UIT MERKEM-WOUMEN

 

HAAS VANGT BOER! een vleugje humor moet kunnen in deze benarde tijden van waterellende Grappig verhaal gebracht door de MERKEMSE – WOUMENSE LANDBOUWER, GEERT LEEMAN.

 

Auteur Jan Huyghe leest voor uit het boek... DE WATERNEKKER... de duivel van de BROEKEN (WOUMEN – MERKEM). De waternekker is een wezen uit het volksgeloof, dat ook wel voorkomt als een waterman of waterduivel en vooral als kinderschrik bekendheid genoot. Geschreven tussen 1577 en omstreeks 1581.

Een belangrijk moment van de boekpresentatie was het overhandigen van het eerste exemplaren. Auteur Jan Huyghe overhandigde de eerste exemplaren aan Katleen Winne, schepen van cultuur - Geert Leeman en Jurgen Vanlerberghe, Gedeputeerde van W-Vl. Na de boekvoorstelling was er gelegenheid om het gesigneerde boek te kopen en werd er een drink aangeboden door het Bewonersplatform ‘ De Blankaartklok’.

Fotoalbum (klik hier)

Geert Leeman, het  hoofdpersonage uit het boek kreeg het eerste exemplaar uit handen van de auteur 

Jan Huyghe

v.l.n.r. Katleen Winne, schepen van cultuur -  Jan Huyghe, auteur - Jurgen Vanlerberghe, Gedeputeerde W-Vl 

Boven v.l.n.r. Katleen Winne, schepen van cultuur - Greet Dever, schepen - Christof Dejaegher, Burgemeester Poperinge -  Martin Obin, schepen 

Onder v.l.n.r Geert Leeman, het  hoofdpersonage uit het boek - auteur Jan Huyghe

Boven v.l.n.r. Carine Maeckelberghe, echtgenote van Geert Leeman -  Lies Laridon, Burgemeester Diksmuide

Onder v.l.n.r Geert Leeman, het  hoofdpersonage uit het boek - auteur Jan Huyghe

Fotoalbum (klik hier)

Grote gelijkenissen met de watersnood van nu…. 30 jaar later!

Dertig jaar geleden - eind december 1993 – heerste er grote watersnood in het noorden van Frankrijk, Duitsland en Nederland, waar zelfs zes dodelijke slachtoffers te betreuren vielen. Ook ons land heeft de overstroming toen geweten, vooral langs de Maas, en aan onze eigen achterdeur, in de IJzervallei. Van 35 hofsteden in de broeken dienden toen op het nippertje, zelfs tijdens de kerstnacht, de veestapels geëvacueerd. Oostduinkerkenaar en oud-journalist Jan Huyghe schreef er een historische streekroman over: ‘De IJzervloed’ – Westhoek, kerstnacht 1993.

Het is een streekroman dat gaat over de grote overstromingen in de kerstperiode van 1993. Ook is het een geschiedkundig naslagwerk dat dieper ingaat op de geschiedenis van de IJzervallei en de Blankaartbroeken in het bijzonder.

Jan Huyghe heeft het juiste moment uitgekozen om zijn boek voor te stellen. Net nu de Westhoek kampt met wateroverlast brengt hij zijn boek uit over de overstroming van de Ijzer in 1993.

Het verhaal van de familie Leeman

Het verhaal gaat over een jonge landbouwer die al vier generaties van vader op zoon woont op dezelfde boerderij. De gebeurtenissen met het hoofdpersonage in het boek zijn gebaseerd op wat Geert Leeman en zijn familie dertig jaar geleden tijdens de kerstnacht meemaakte. De strijd tegen het water in de IJzervallei was altijd al hevig.

 

Ook vandaag staat er alles blank

Geert Leeman woont nog altijd op de zelfde plaats. En ook vandaag staan alle weiden en akkers rond zijn hoeve en stallen blank. Gelukkig is er intussen één en ander veranderd op het vlak van waterbeheer. Maar de strijd tegen de IJzer is moeilijk te winnen.

Jan Huyghe neemt geen stelling in over het stijgende water en het klimaat maar hij maakt toch duidelijk dat er op termijn toch iets moet gebeuren.

Samengevat

Het boek is geen documentaire of reportage. Het is wel een historische roman, mengeling van echt gebeurd en fictie, als één verhaal van begin tot einde.

De IJzer, de Westhoek, water, een dynastie van vier4 generaties boeren vader op zoon op dezelfde hoeve, in het diepste van de broeken, overstromingen, WO I, een kasteel met baron en barones, pachters, jachtwachter, otters, de milieubeweging, in koude oorlog met de landbouw, de fatale overstroming, met kerstdag, 1993, evacuatie, de afzondering, de stilte, de nieuwe lente, het nieuwe leven…

Wat heeft een mens nog meer nodig om een epische film over anderhalve eeuw te maken..?

Fotoalbum (klik hier)

 

“interview” met auteur Jan Huyghevan het boek ‘De IJzervloed’

Bertrand Vd.G. : Hoe kom je erbij, dertig jaar later?

Jan Huyghe: Lang geleden schreef ik liedteksten over beklijvende gebeurtenissen die ik als journalist had meegemaakt. Bijvoorbeeld in februari ’89 de Ballade van Valentijn van Sint-André van ’t Schipgat over onze potvis, en in januari ’94 Klaagzang der schrikkelijke IJzervloed. En momenteel, veel jaren later, schrijf ik korte verhalen over diezelfde gebeurtenissen, zo’n 5 tot 10 A4’tjes per verhaal. Maar over de IJzervloed van eind ’93 liep het als water uit de hand. Het werden er 140, een boek dus.

B.Vd.G. : De IJzervloed..? Was het zo erg?

Jan: Zeker weten. Het was in de IJzervallei een van de grootste overstromingen van de 20^ste eeuw. Op 30 december ’93 stond het waterpeil aan het sas van Fintele 1,74 cm boven normaal, zeg maar een mens van top tot teen. Het is normaal dat de broeken, op de rechteroever van de IJzer, het teveel aan water opvangen, dat is hun functie, ze vormen een wachtbekken. Maar die keer duurde het drie weken, wegen en grachten waren onzichtbaar, hoeven waren afgezonderd, tenzij met de schute, het water klotste buiten en binnen tegen de muren van stallen en schuren…

B.Vd.G. : Moesten de hoevedieren toen weg?

Jan: Natuurlijk! Ze worden dodelijk ziek als ze met de poten dagenlang in het water zouden staan. Van 35 boerderijen gingen in die dagen de runderen en de varkens op het nippertje op transport naar droge oorden. Als je rekent aan honderd dieren per hoeve, dan kom je aan 3.500 dieren! Kunnen we ons dat inbeelden? Waar moesten die al naartoe? Misschien wel verdeeld over honderd verschillende opvangplaatsen?

B.Vd.G. : Heb je als journalist zo’n verhuis meegemaakt?

Jan: Nee. Het was heel moeilijk een hoeve in nood in de broeken te bereiken. Zeker niet met een gewone wagen toen het water rees. Je zag geen weg, je zag geen gracht, het was in de donkerste van de dagen, je kon er als leek, vreemd aan de broeken, niets uitrichten, enkel verongelukken. Als reporter moest ik dus de info voor mijn artikels telefonisch verzamelen. Ik vond een goede bron: Geert Leeman, toen 32, landbouwer op misschien wel de meest afgelegen hoeve in de broeken van Woumen/Merkem, op een paar honderd meter van de Blankaart. Bovendien de vierde generatie Leeman, van vader op zoon, op dezelfde hoeve sedert 1907. Dus een echte broekrat! Hij keek op geen minuutje aan de telefoon, op kerstdag 25 december 1993… Hij moest heel zijn verhaal kwijt.

B.Vd.G. : Vertel…

Jan: Daags voor kerstdag steeg het peil met 1 cm per uur. Reken maar uit. De eigenlijke evacuatie van 70 koeien en vaarzen, 50 zeugen en een 100-tal biggen, begon om half één ’s nachts. Met een ploeg brandweermannen, een vee- en een strohandelaar en medewerkers. De hele kerstnacht werd in de regen gewroet, geploeterd en gesakkerd om de dieren de vrachtwagens in te krijgen, om in de duisternis door het water op de dreef en de smalle wegen te blijven. Drie vrachtwagens drie maal heen en weer. Benauwelijk, spookachtig, hallucinant. Het water stond in de dreef 80 cm hoog toen de laatste vracht om 6 u. ’s morgens het hof verliet. Het was kantje boord geweest, ternauwernood, maar het was gelukt…”

B.Vd.G. : Je boek telt ruim 200 pagina’s, allemaal gevuld met water..?

Jan: Ja, met de Westhoek als ruimer kader, inzoomend op de IJzervallei en nog dieper op het Blankaartbekken. Maar ik besteedde ook veel aandacht aan de tijd: het ontstaan van de IJzer en de broeken, overstromingen in de 19^de eeuw, de bouw van het Blankaartkasteel, WO I, de evolutie naar natuurreservaat, de koude oorlog tussen landbouw en milieu. Hoofdpersonage anno 1993 is Roel van Vijfhuizen, vierde generatie na zijn voorvaders Wies, Door en Robert. Deze fictieve dynastie is dus gebaseerd op Geert Leeman en zijn voorvaders Aloïs, Hector en Roger. Vandaag is Geert 62 en al 38 jaar boer op het hof waar zijn overgrootvader Aloïs in 1907 begon als boer-jachtwachter van barones Melania van de Blankaart. Sedert 2013 is Geert ook adjunct-dijkgraaf in het bestuur van de Zuidijzerpolder.

B.Vd.G. : Al bij al op velerlei vlak een mooi boek voor onze Westhoek?

Jan: Wel, ik probeerde het onderste uit de kan te halen. Ik heb er altijd van gedroomd een boerenroman over de Westhoek te schrijven. Is die droom met De IJzervloed werkelijkheid geworden? Een epos over de Westhoek? Over zijn eerste en laatste reden van bestaan: water…

B.Vd.G. : Bedankt Jan.

Levensloop van oud-journalist en auteur Jan Huyghe

Geboren: te Veurne, 19 juni 1956

Onderwijs:

- college Veurne

- KU Leuven: Germaanse filologie (N/E) met eindverhandeling Volksliedonderzoek in Groot-Veurne (5 delen, 1.780 blz.), promotor: prof. dr. Stefaan Top

Beroepservaring:

- Beroepsjournalist in West-Vlaanderen (vooral de Westhoek) van 1981 tot 1995 voor Het Wekelijks Nieuws, Het Laatste Nieuws, De Zeewacht, Radio 2 West-Vlaanderen en de Financieel-Economische Tijd

- Communicatieambtenaar aan de gemeente Koksijde (1996-april 2018)

Bijzondere beroepsprestaties:

- Laureaat van de Nationale Persprijs van het Gemeentekrediet, Geschreven Pers 1986, met een 5-delige artikelenreeks De Vlaamse Zeevisserij, in Het Wekelijks Nieuws

Stichter-zanger van Volksmuziekgroep Sinksenbruid, waarmee:

- LP Sa vrienden hier bijeen (1985, marktliederen)

- CD Ken je de streek- Westhoekliederen van Jan Huyghe (1996)

- CD Levende vers met eigen Westhoekliederen (2002)

- op 11 juli 2021 opgetreden op Kiosk Diksmuide

Schrijven: vijf boeken en een novelle

1. De Hel(d) van het Noorden (Avontuur in Parijs-Roubaix – Wielerverhalen van de Visboer), De Rode Bles, 1991, 174 bl.

2. De Rosten Durang, -ereburger van Koksijde, paardenvisser van Oostduinkerkerke-, vertelt z’n peerdeleven, eigen beheer, 2007, 278 bl.

3. Zeeman van de Westkust – naar 45 jaar vaarleven van Lucien Vanneuville uit Oostduinkerke (IJslandvisserij, mailboten, loodswezen), eigen beheer, 2012, 398 blz.)

4. ’t Peirt, zoals ik het beleefde, over de Ros Beiaardommegang Dendermonde, eigen beheer, 2013, 60 blz.

5. Garnaalvisserij te paard: feiten en feitjes (tijdslijn 1393-2021), vzw Vrienden van het Nationaal Visserijmuseum Oostduinkerke, 2022, 192 p.

6. De IJzervloed – Westhoek, kerstnacht 1993, eigen beheer, 2023, 208 blz.

Schrijven: ca. 170 gedichten/liederen, vooral Westhoek-gebonden

Schrijven: talrijke artikels over immaterieel cultureel erfgoed in diverse tijdschriften zoals Volkskunde, Bachten de Kupe, Verhalen van de zee, ’t Beertje, Erfgoedacademie Veurne, De Beauvoordse Dorpsgazette…

Boek te koop:

* Geg.: 17 bij 24 cm / 208 p. / 40-tal foto’s, illustraties 

* Prijs: 25 euro / voor verzending + 8 euro = 33 euro via BE83 4745 1661 0115 v. Jan Huyghe, Dorpstraat 49 - 8670 Oostduinkerke 

* Vanaf half nov. bij: - boekhandels in de Westhoek - horeca langs de IJzer 

auteur: jan.huyghe@proximus.be, 058 51 24 98

Redactie, foto's, films: Bertrand Vande Ginste - www.woumen.eu

 

 

 

 

S

Boekvoorstelling ‘DE IJZERVLOED’ - door Jan Huyghe - 12 november 2023

 

Boekvoorstelling ‘DE IJZERVLOED’

over grote overstroming door Jan Huyghe 

zondag 12 november a.s. om 10:30  

Plaats: O.C. Walnes Iepersteenweg 2, 8600 Woumen 

Inkom: gratis

Boekvoorstelling aan de hand van interview: 

Stefaan Kempynck interviewt auteur Jan Huyghe en hoofdpersonage Geert Leeman / Jan leest af en toe voor uit het boek

De IJzervloed: roman over grote overstroming

van de IJzerbroeken met Kerstmis 1993

Dertig jaar geleden, eind december 1993, werd de IJzervallei in de Westhoek getroffen door een van zijn grootste overstromingen ooit. Van Roesbrugge tot Diksmuide was de IJzer, na bijna een maand regen, op zelden geziene wijze buiten zijn rechteroever getreden. Van een 35-tal hofsteden dienden toen omstreeks Kerstmis – tot zelfs in de kerstnacht – de veestapels geëvacueerd, in de duisternis over onzichtbare wegen langs onzichtbare grachten, kantje boord… Dertig jaar later, half november 2023, is over dat gebeuren een boek klaar: De IJzervloed. Schrijver Jan Huyghe stelt het voor op zondag 12 november in oc Walnes in Woumen, in organisatie van het Bewonersplatform.

 

Het boek is geen fotoalbum, ook geen reportage of documentaire. Het is wel een streekroman, verhaal (met een 40-tal foto’s en illustraties), over het gezin en bedrijf van jonge boer Roel van Vijfhuizen. Zijn hofstede ligt diep verscholen in de broeken aan Noordeinde, op de grens met Merkem en een paar minuten gans van de Blankaartvijver.

Het verhaal vertelt in zijn aanvang de wording en vorming van de IJzer en zijn vallei zevenduizend jaar of meer geleden, maar zoomt dan snel in op de Blankaartbroeken, gelegen binnen de kring IJzer-Woumen-Merkem-Noordschote.

 

Roel van Vijfhuizen is een onvervalste broekrat. Hij is de vierde generatie van vader op zoon op dezelfde boerderij. In 1907 begon er zijn overgrootvader Wies als jachtwachter op verzoek van barones Melania Verhaeghe van het kasteel, daarna waren zijn grootvader Door en zijn vader Robert er boer, sedert 1985 hij-Roel zelf.

 

De overstroming komt uit de lucht gevallen, maar niet zomaar… Alle aspecten en facetten die Huyghe in zijn boek aanhaalt en beschrijft, zijn terug te brengen onder één noemer die onweerlegbaar de identiteit van de IJzervallei, en in het bijzonder van de Blankaartbroeken bepaalt: water… Leven in de broeken betekent leven met water, van seizoen naar seizoen, soms te veel voor de enen, soms te weinig voor de anderen, en omgekeerd en af en toe, en nu en dan, en onder en boven…

 

En zo laat de auteur vele evoluties, gebeurtenissen, conflicten, situaties, personen, zorgen, muizenissen, enz. de revue passeren die allen passen binnen het kader van de identiteit van het gebied: het broekleven en grote overstromingen in de 19de eeuw, de bouw van het Blankaartkasteel 1860, Eliane Verhaeghe, WO I en wederopbouw, Edgar Kesteloot, André Decap, otters, wateringen, Zuidijzerpolder, waterspaarbekken, pompstation Stenensluisvaart, familie Kempynck, volkshogeschool, reservaatstatuut, koude oorlog landbouw versus groen, Ramsar, EG-Vogelrichtlijn, Paul Houwen, Plan Otter, komgronden Lampernisse, komst van het water, de grote IJzervloed, evacuatie, Roels stamboom en voorvaders, sheriff-gardechasse Pette van de Schute, enz. enz., tot het water wijkt begin januari 1994…

 

Ten slotte… De meeste gebeurtenissen tijdens de eigenlijke overstroming 1993, meegemaakt door het gezin Roel van Vijfhuizen, zijn naar waarheid gebaseerd op het wedervaren van het gezin Geert & Carine Leeman-Maeckelberghe, met doorheen heel het boek tegelijk talrijke ware herinneringen aan Geerts voorvaders Aloïs, Hector en Roger Leeman.

 

Dertig jaar later, 2023, is er op het vlak van het waterbeheer veel ten goede veranderd in de IJzervallei en in de Blankaartzone in het bijzonder. Maar de vrede bewaren mét het water en mét elkaar zal in het prachtige gebied wellicht immer een constante zorg blijven…

Na de zitting is er gelegenheid het boek (208 p.) te kopen (25 euro), gesigneerd door de auteur.

DOE MEE ! Vierde WANDELTOCHT - KRUISTOCHT VAN GAUTHIER - WOUMEN 18/08 – 19/08 t.v.v. het goede rolstoeltoegankelijk pad

Vertrek: vrijdag 18 augustus 2023 om 17u30 aan het WZC Zilvervogel

Aankomst: zaterdag 19 augustus 2023 om 19 uur café ‘t Rooneplezier

103 km wandelen langs wandelnetwerk ‘De Blankaart’ t.v.v. het goede doel, rolstoeltoegankelijk pad tussen WZC ‘Zilvervogel’ en de dorpsschool ‘De Veerkracht’.

Zelfde concept als vroeger, vaste groep wandelaars doen de afstand en iedereen kan op ieder ogenblik vrijwillig aansluiten. Er zijn verschillende stopplaatsen voorzien (zie wandelplan). Achteraf kan je smullen van de lekkere BBQ-worsten!

Wens je de wandeltocht voor het goede doel te sponsoren of financieel steunen, neem dan contact op met:

 Manu Mackelberg:  emanuel.mackelberg@telenet.be GSM:  0478-54.15.16

Volg live via kruistocht4.blogspot.com of scan de QR-code: Een stukje meewandelen? Bekijk de suggesties (wandellussen) op kruistocht4.blogspot.com.

Meewandelen kan op elk moment, op één van de onderstaande punten of tijdens 1 van de 9 wandel[1]lussen (zie blog). Het exacte tijdstip kan verschillen: volg de live-tracking via kruistocht4.blogspot.com

Tot zien!