Curieuze neuze - De Blankaartklok Woumen: Bewonderenswaardig - Walter en Regina fietsen steeds op zes wielen

Walter Deklerck en Regina Carrette wonen in de Pollaertstraat in Woumen en maken al hun fietstochten met een driewieler. In de loop van het voorbije jaar fietsten ze samen zo’n 1300 km bij elkaar. Gemiddeld maken ze tweemaal per week een tochtje van om en bij de 20 km. De twee jaar oude, gekochte driewieler van Regina -bijna ter vergelijken met een dure ligfiets (n.v.d.r. kostprijs ruim € 6000)- biedt haar ondanks de knieprothese de kans om verder te blijven fietsen daartegenover fiets Walter reeds 40 jaar op zijn volledig zelf gemaakte fiets in de omgeving van de Blankaart.

Walter Deklerck bouwt speciale fietsen op maat: “Ik wil de mensen gelukkig maken”

Waarom fiets jij reeds zolang met een driewieler?

In 1968 toen ik reeds vijf jaar als mecanicien bij Inco werkte, liep ik bij een arbeidsongeval heel erge kwetsuren op. Ik was twee jaar arbeidsongeschikt maar het ergste was dat ik mijn gehoor definitief kwijt verloor. Toen ik terug aan de slag kon, werd ik aangesteld als magazijnier wisselstukken. Ik beheerde er de ruim 10 000 wisselstukken –van het kleinste vijsje tot zware motoren- efficiënt en dat alles zonder computer. Door mijn arbeidsongeval was ik niet alleen doof geworden maar was er ook een storing opgetreden in mijn evenwichtsorgaan zodat ik niet meer met een normale fiets kon rijden. Dit zette mij aan het denken en via een collega vernam ik dat er driewielers bestonden voor volwassenen. Na wat speurwerk kwam ik bij een gespecialiseerd fietsenmaker van Dominiek Savio in Gits terecht. Ik zei de man dat ik zo’n fiets voor mezelf wilde maken maar hij lachte mijn voorstel weg met een simpele ‘dat kunt gij niet’. Ik beet mij in de uitdaging vast en korte tijd later was mijn eerste driewieler klaar. Uit de fouten van mijn proefstuk leerde ik heel wat en zo ontwierp ik een tweede model dat fantastisch was.

Dus was jouw handicap een aanleiding om fietsenmaker te worden !

Inderdaad, ik volgde in avondonderwijs een cursus fietsenmaker en tijdens de laatste jaren dat ik in de melkerij werkte, was ik fietsenmaker in bijberoep. Mond aan mond reclame zorgde ervoor dat mijn zaak langzaam maar zeker goed draaide. Momenteel is de vraag naar fietsherstellingen heel hoog –omwille van corona wordt er veel meer gefietst- en kan ik mijn dagen ruimschoots vullen.

Ontwerp je nog steeds fietsen op maatwerk?

Op vraag van klanten maak ik fietsen die voldoen aan specifieke eisen: een driewieler met twee wielen vooraan daar de persoon de breedte van de achterwielen moeilijk kan inschatten, een driewieler tandem waar men naast elkaar zit i.p.v. achter elkaar, … maar ook curieuze circusfietsen voor een klant die als clown optreed in een circus.

Mijn grootste uitdaging is nog altijd een geschikte fiets te maken voor mensen met een fysieke handicap. Zo rijden er heel wat van mijn fietsen rond in De Vleugels –het vroegere MPI- in Klerken en Dominiek Savio. Via mijn website krijg ik veel vragen uit zowat heel het land om een aangepaste fiets te maken voor zoon of dochter zodat die alléén of samen met een ouder kan fietsen.

“Ik gebruik graag de uitdrukking - Een boer gaat ook na een mislukte oogst opnieuw zaaien”

Zo’n fietsen zijn dan toch erg duur?

Indien ik mijn uren zou rekenen dan zijn zo’n modellen inderdaad onbetaalbaar

Gelukkig is er ook een Vlaams Fonds voor personen met een handicap die tussenkomen in de kosten. Als er geen tussenkomst mogelijk is, reken ik praktisch niets aan voor mijn werk. Ik koester dan het aangename gevoel dat ik opnieuw iemand heb kunnen helpen en vooral gelukkig heb gemaakt.

Na vele jaren kreeg je wonderbaarlijk je gehoor terug?

Toen ik reeds doof was ontmoette ik mijn echtgenote in danszaal Tyrol in Diksmuide. Ik hoorde haar wel niet maar was er smoorverliefd op. Via liplezen verstonden we elkaar wonderwel en na 155 dagen waren we reeds gehuwd. In het begin van dit millennium vernam ik dat men met een onderhuids inplanting mensen terug het gehoor kon schenken. Ik informeerde mij hiervoor in het ziekenhuis van Antwerpen. Ondanks dat er maar 5% slaagkans was, waagde ik het toch. Ik was één van de eerste in België die het cochleair implantaat (ook bionisch oor genoemd) kreeg. Na veel oefenen en veel hulp van mijn collega’s op het werk en van mijn echtgenote en vrienden ontwikkelde ik langzaam terug mijn gehoor. Ik hoorde na 32 jaar huwelijk voor het eerst de stem van mijn vrouw Regina. Wat een nieuwe wereld opende zich voor mij. We mochten vorige maand ons gouden jubileum vieren en al bij al hoorde ik de stem van mijn lieve vrouw nog steeds niet teveel lachte Walter.

Heb je naast die fietsmicrobe nog andere hobby’s?

Vijfentwintig jaar geleden verongelukte onze dochter Mieke en sindsdien draag ik mijn steentje bij in de vereniging van verongelukte kinderen. Ik lijstte alle plaatsen op waar Save borden werden geplaatst. Elk bord is verbonden met een plaats, de naam en de leeftijd van het slachtoffer. Na een tocht van 800 km kon ik de 58 borden catalogeren en zo voor de nabestaanden een hulp zijn in het verdriet.