Platina kerkklokken in Sint-Andreaskerk

Klokken maken ook heden ten dage nog deel uit van het openbare leven.  Van miljoenensteden tot in het kleinste dorp worden de uren onverstoorbaar gemarkeerd door het slaan van de torenklok.  Klokken blijven het ritme van de tijd aangeven, wijzen op burgerlijke of kerkelijke gemeenschapsmomenten, herinneren ons aan gevoelens van blijdschap of droefheid.

Foto: Geert Roseeuw, Z.E. Pastoor Sint-Andreaskerk & Jean-Pierre D’Hulster, Voorzitter Kerkraad 

Voor de drie klokken in de toren van de Sint-Andreaskerk wordt het op donderdag 10 juni een heuglijke dag waar ze de bewoners van de Blankaartgemeente eens te meer mogen opvrolijken omwille van  hun platina jubileum.

Klokken in de Sint-Andreaskerk staan gelijk met een verhaal van lief en leed, van feest en droefenis. In 1583 werd de kerk voor een eerste keer ‘ gedestrueert ende verbrandt …’ vertellen de kronieken. Omstreeks 1600 voltooide men de wederopbouw van de parochiekerk.  Bij het begin van de eerste wereldoorlog werd de toren stukgeschoten en stortten de klokken met ‘een door merg en been gaande geluid op de grond’.  In 1925 werd de kerk heropgebouwd maar tijdens WO II haalde de bezetter op 28 oktober ’43 de klokken uit de toren weg om ze te hersmelten voor het vervaardigen van vernietigende oorlogstuigen.

 

Maar op 10 juni werden de drie nieuwe klokken plechtig gewijd door ZEH kanunnik Vanden Abeele.  Op de grote klok, Andreas die 2047 kg weegt, staat de inscriptie  'Vivos voco, mortuos plango, fulgura frango‘ of ‘De levenden roep ik, de dooden beklaag ik, de bliksems breek ik’.  Dit gezegde tref je op heel veel middeleeuwse klokken aan.  De middenklok Maria, met een gewicht van 1145 kg,  zegt de gelovigen ‘Moeder van Barmhartigheid ik roep het volk naar de Vorst van vrede’.  Op de kleinste klok Donatius,  die de wijzer op de weegschaal doet afklokken op 863 kg,  ontwaren we een vers van Guido Gezelle  ‘En dat uw klank in ’t ronde vlieghe om ’t lief en leed aan sponde en wiege.’

Deze drie klokken, gegoten door het huis Marcel Michiels uit Doornik, werden in de toren opgehangen op 20 en 21 augustus om dan uiteindelijk hun klanken over het dorp te laten klinken op 10 oktober 1951 en dit tot … 23 februari 1985 toen een vreselijke brand de kerk vernielde.  De klokken bleven één week monddood maar door toedoen van pastoor EH Hubert Duron en de firma Frère uit Lo rees er voor de Woumenaars terug wat hoop op toen de drie klokken terug het levensritme van de parochie mee gingen bepalen 2 maart 1985.  Vorig jaar mochten de klokken nog even van wat rust genieten tijdens de herstellingswerken aan de toren maar dit jaar beieren ze als nooit tevoren om hun briljante jubileum met alle luister bij te zetten.

Meer info over de Sint-Andreaskerk (klik hier)

Redactie: Bertrand Vande Ginste - www.woumen.eu